Eigenlijk zijn onze noties samen te vatten in het volgende gedicht van Eva Gerlach
Het was niet zo dat wij de weg kwijt waren,
eerder was de weg ons kwijt, we hadden hem al
lang verlaten. Keken nog om hoe hij licht
en zeker met een bedoeling tussen de bomen
omhoogging maar al gauw werd hij vaag en hoewel wij
telkens in ons hoofd hem neerlegden daar
gaat hij, zo komen wij terug
werd dat vanzelf steeds minder.
Dit is iets wat je je in een liefdesrelatie kunt permitteren. De relatie tussen overheid en burger is een andere.
We zijn onwetend over waar de weg naar toe gaat (ook al leggen we hem met vele beleidsambities in ons hoofd ergens neer). Toch moeten we ergens op anticiperen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten