Boundary Spanning Leadership

Mannen,

Ik kwam Mark, de voorganger van Jaap vandaag tegen. Ik vertelde over ons afstudeerproject. Hij vertelde dat de schakelfunctie tussen de eigen organisatie en de buitenwereld in de Amerikaanse literatuur 'boundary spanning' wordt genoemd. Al googlende kom ik tot vier interessante links (er zijn er meer). Het bepalen van de grens van je boundary is 'boundary judgement'. Goed om deze termen mee te nemen naar de VS. Als ik alle vermeldingen op google zo bekijk, zie je dat 'boundary spanning', het oprekken van de grenzen van je organisatie door er over heen te kijken, in de business development als een wat langer gebezigde term is. In het overheidsdenken is de term nog nauwelijks ontdekt.

Het gezaghebbende nieuwste boek is Boundary Spanning Leadership. Hier een link:http://www.mhprofessional.com/product.php?isbn=0071638873

En dan nog drie andere links:

http://findarticles.com/p/articles/mi_m4035/is_n1_v37/ai_12392157/

en

http://greenleaf-publishing.com/content/pdfs/af06anse.pdf

en

http://www-management.wharton.upenn.edu/rosenkopf/documents/2008/rosenkopf_nerkar_smj_2001.pdf

Dit is in de ronkende taal van In 't veld.

groetjes,

Ruud

Leiderschap en mindfulness

Heb leuk gesprek gehad met psychologe van de HAN. Afspraak gepland op 28 januari. Ze wees me op de serie leiders gezocht, de vorige aflevering ging over balans:

"Leiders geven leiding aan anderen. Maar dat doen ze pas echt goed als ze op de juiste wijze leiding geven aan zichzelf. Hoe blijft hij of zij in balans? Dat is de vraag die aan het slot van de serie wordt gesteld. Voorwaarde lijkt dat een leider vooral begrijpt dat het de verlangens en emoties van de zogenaamde ondergeschikten zijn die voorop moeten worden gesteld, belangrijker zijn dan de eigen verlangens en emoties. Om steeds maar weer te ervaren dat het mogen leiden een spirituele opdracht is, is het van belang dat de leider van de 21-ste eeuw de stilte op zoekt!"

Engelse mail aan organisatie New York

Dear mrs Wicks,

I have been refered to you by my colleague Jula Grimbilas of the City of Rotterdam. She told me that she was impressed with your schools and that you have worked together in organising a music class by the Rotterdanm Philharmonic Orchestra when they visited New York.

I am currently working on a master's study public administration at the Netherlands School of Public Administration. I am doing so with a group of three other students. Niels Kuipers is senior advisor of the elderman on education (City of Rotterdam), Abdilaziz Musa is senior policy advisor welfare (City of Utrecht) and Rudmer de Vries is strategic education advisor (City of The Hague). We'll graduate on leadership qualities of civil servants who work in the field of education (I'll explain more below). In February we'll visit Boston (attending classes on leadership at the Kennedy School of Public Administration) and New York.

All four of us are fascinated by the wide gap between our own organisations (the municipality as a bureaucracy) and the world around us. The bureaucracy is made for transparancy, control and is focused on serving the political leadership. The world around us is a network of persons, organisations and different interests. These two worlds have not only different interests, but also different paces and timeframes, different logics, and sometimes even different languages. We believe that innovations rarely derive from our bureaucracies, but come from others, like the Urban Assembly. But it takes two to tango: innovators in the networks need the bureaucracy for budgets or legal approvals. That wider the gap between the two worlds, the more powerful the impediment for change.

We are even more fascinated by those civil servants who are able to balance between the network in the city and the bureaucracy. They balance between chaos and order by crossing the border back and forth. These professionals understand the logics of both worlds and are able to connect them (resulting in innovations that work in the outside world and that are embraced by the bureaucracy). They are rare, though, as they encounter a lot of misunderstanding of colleagues. Taking such a position may be dangerous, so it requires courage. We believe that the future of public administration is that civil servants have to change into people who seek the balance between the logics of their own municipality and that of the network outside the municipality. We'll write our thesis on the required personal qualities that civil servants enable to connect these two worlds. There also many leaders in the networks outside the municipalities.

These are leadership qualities. We are not so much looking for the big heroes (the CEOs, directors etc.), but more so for the small leaders. Those are the ones who have the courage to take risks, the courage to advocate a new policy even without the certainty that it will work, the courage to address taboo issues, the courage to take sides of 'the other party', etc. Those are the ones who are able to convince their colleagues to embrace change. We call them leaders, but in many cases they are not recognized as such. Also they themselves may not see it that way. So, we take the term 'leadership' as wide as possible.

We will interview many small and big leaders on their personal qualities, how they deal with hierachy, uncertainty, conflicting interests, how they create their own space of movement etc. Those are leaders in and outside the municipality. We do so in four cities: The Hague, Enschede (a small but very innovative town), Antwerp (Belgium) and New York. All four cities have a different context and office culture. We focus on people who work in the field of education.

Without leadership there was no Urban Assembly. It is one of the successful initiatives to reform the system. You have been able to make a difference for a new generation that you enable to achieve 15 points higher than before. That is a powerful result. That achievement could only be made by people who have shown great leadership. You must also have had a Geoffrey Canada. But they have only managed, however, because other people, the small leaders, joined in.

We would be very interested in interviewing several the big and small leaders of Urban Assembly. If possible also your counterparts of the borough of Bronx and the City of New York.

I hope we can visit you for a couple of interviews on Monday 21 or Tuesday 22 February.

I'll try to call you tomorrow morning (your time).

On behalf of Niels, Abdilaziz and Rudmer,

With kind regards,

Ruud Rakers

Negotiaton Harvard

Ha mannen,

Ik zou graag met jullie donderdag de optie willen bespreken om iets te doen met de Harvard Negotiation Project. Zie onderstaande website.

http://www.pon.harvard.edu/category/students/

Colleges volgen is vreselijk duur, dus volgens mij geen optie. Wel zouden we ze kunnen bellen met de vraag of wij met een twee of drie gevorderde studenten kunnen praten over ons onderwerp. Het mooiste is dan natuurlijk als we ook met mensen kunnen spreken voor wie zij onderhandeld hebben oid, maar dat kan niet in zulke korte tijd. Uit de interviews kunnen we misschien wel een ander kader / andere manier van kijken destilleren. Want onderhandelen gaat grotendeels over ruimte maken, nemen, opeisen, weggeven, uitruilen, maar ook nieuwe ruimte verzinnen etc. Ambtenaren die balanceren tussen orde en chaos zijn constant die ruimte aan het uitonderhandelen.

Ik heb ooit het boekje 'excellent onderhandelen' gelezen van Roger Fisher en Bruce Patton van het HNP. Wat mij heeft geholpen is hun concept van 'BAZO': beste alternatief zonder uitkomst. En zo zijn er nog veel meer inzichten die ons kunnen helpen bij de assemblage van de perfecte ambtenaar (ik zie daarvan zo'n renault reclame voor me).

Zullen we donderdag bespreken of we die HNP gaan benaderen en zo ja hoe / met welke vraag?

Tot donderdag

Ruud

Twee artikelen over gebruik openbare ruimte

Ha mannen,

Ik heb er sinds afgelopen vrijdag weer helemaal zin in. Ik bel vandaag nog langs de velden.

Ik heb nog verder zitten te denken over het begrip ruimte. Ook nav de opmerking van Rudmer op het laatst over de ziekte met die moeilijke naam, de woordenarmoede.

Ik kwam op het volgende:

1. Ruimte en de betekenins ervan in het gevecht / oorlog. De oer-wetenschapper in de gevechtskunst, Sun-Tzu heeft iets over ruimte gezegd. Kijk eens op deze link:http://fm.manutd.nl/content/view/1019/220/ en http://www.synergy.nu/synjaal/mei2010.pdf

2. Via Sun-Tzu kwam ik op de gevechtskunst Tai-Tchi dat ook in hoge mate gaat over ruimte nemen en pakken. We kunnen de competenties van de schakelende ambtenaar volledig vertellen in Tai-Chi termen.

3. Ruimte en de vrees ervoor. Pleinvrees of agorafobie. Hebben we als ambtenaren niet enorm veel last van ruimtevrees? En wat doe je tegen ruimtevrees? je komt de deur niet meer uit. Wat is er te doen aan ruimtevrees en kunnen we dat niet vertalen naar de competenties van de schakelende ambtenaar?

4. Dan de fysieke ruimte. Hoe minder regels, hoe meer er beter gaat (ipv slechter). Zie de proef in Zeeland waar ze veel overbodige borden hebben weggehaald. Ik weet dat deze discussie in veel steden speelt en dat vooral de politie hierop tegen is. www.trouw.nl/krantenarchief/2007/12/24/2341849/Weghalen_verkeersborden_leidt_tot_veiliger_gedrag. En wat betekent dit voor de schakelende ambtenaar?

5. In de openbare ruimte speelt nog een ander concept een steeds grotere rol: shared space. Ik stuur jullie twee mails achterna met bijlagen hierover. Het architectenbureau West8 in Rotterdam heeft dar wereldwijd faam en naam mee gemaakt. Zij zijn overifgens lang niet de enige. Zal ik kijken of we met hen een afspraak kunnen maken?

6. Ik heb bericht over Ton Lemaire, de filosoof die veel over ruimte kan vertellen. De man heeft voor de rust gekozen en woont nu ergens midden in Frankrijk, ver van de bewoonde wereld. heeft geen e-mail. Wel een telefoonnummer. Ik ga hem toch bellen, maar schat de kans op slagen niet bijster groot.

Tot zo ver.

Ruud

Artikel over Shared Space

Artikel over Placemaking

Flexibilisering overheid

Ha mannen,

Lees hier een A-4 tje met mijn gedachtes over de toekomst van de
dienst OCW, waarin ik uitgebreid heb geput uit onze discussies, dus
daar zouden jullie je in moeten kunnen herkennen.

Groeten,

Rudmer

Mail aan interviewees

Geachte heer Rinnooy Kan,

Wat is 'ruimte'? Deze misschien wat bijzondere vraag willen wij u graag stellen.
Het is een trend om te zeggen dat ambtenaren meer 'ruimte' nodig hebben om beter in te kunnen spelen op wat er in de samenleving speelt. Maar wat is 'ruimte' eigenlijk? Die vraag blijkt moeilijker te beantwoorden dan we in eerste instantie vermoedden.

Wie zijn wij?
Wij zijn vier nieuwsgierige, ambitieuze dienaren van de publieke zaak die over een half jaar een post-academische opleiding afronden aan de Nederlandse School voor Openbaar Bestuur (NSOB). Voor ons masteronderzoek kijken we naar de overheidsprofessional. Wat moet die in zich hebben en kunnen om veranderingen in netwerken te kunnen voeden en tegelijkertijd de eigen bureaucratie daarop aan te laten sluiten. Wij hebben daar in ons dagelijks werk veel mee te maken.

Wat onderzoeken we?
We staan nu voor een aantal grote maatschappelijke uitdagingen:energievoorziening, duurzaamheid, veiligheid, leefbaarheid en sociale samenhang. Bij ons alle vier leeft een gevoel van onbehagen dat de huidige constructen op basis waarvan wij werken niet voldoen. De standaardoplossingen volstaan niet langer. De ordezoekende bureaucratie heeft bijvoorbeeld niks met serendipiteit. Raar, want veel ontwikkelingen komen juist voort uit toeval en onbekendheid. Dus als een bureaucratie beter leert te vertrouwen op de intuïtie van de professional en als die professional daardoor het toeval beter leert te herkennen, kan de bureaucratie problemen dan niet veel slagvaardiger aanpakken? Mooier gezegd: De huidige dominante sturingsfilosofie in het openbaar bestuur biedt onvoldoende ruimte aan professionals en is onvoldoende responsief naar de praktijk. Wij willen daarom op zoek naar deze ruimte en welke professionaliteit nodig is om deze ruimte te maken en te gebruiken. We zoeken niet naar de vraag of het systeem moet veranderen, maar naar de noodzakelijke mentaliteitsverandering bij de professionele ambtenaar.

Wat willen wij u vragen?
In de zoektocht naar die professionaliteit, gaan we eerst het begrip 'ruimte' in zoveel mogelijk dimensies onderzoeken. Daartoe voeren wij gesprekken met professionals en wetenschappers die op geheel uiteenlopende wijze met het begrip ruimte bezig zijn, zoals een architect, een onderhandelaar, een ruimtevaartdeskundige, een historicus etc. Het zijn open en onderzoekende gesprekken waarin we vooral zoeken naar ongedachte combinaties en onverwachte invalshoeken.

U bent een leider, een vernieuwer die oog heeft voor draagvlak. Dat gaat allemaal over ruimte. Graag zouden we hierover met u verder willen praten, waarbij we ook met u willen zoeken naar de onbekende of ongebruikte kanten van ruimte. Geeft uw agenda hiertoe in de maanden december/januari mogelijkheden? Wij zullen komende week contact met u opnemen.

Goede groet,

Abdilaziz Musa (gemeente Utrecht)
Rudmer de Vries (gemeente Den Haag)
Ruud Rakers (gemeente Rotterdam)
Niels Kuiper (gemeente Rotterdam)

Alexithymie en mindfulness

Wat inspiratie.

Het verhaal van Frits Hermans, verteld door een Canadese hoogleraar, Douglas Tataryn.
http://integrallife.com/member/dtataryn/blog/we-are-all-alexithymic

Wat ik er interessant aan vind is de medische term die hij koppelt aan
het onvoldoende openstaan voor gevoelens: Alexithymie (uit het Griekse
λεξις en θυμος, letterlijk "zonder woorden voor emoties"). Het doet me
denken aan de redenatie van Hermans dat onze omgeving te instrumenteel
is. Een bureacratie is per definitie alexithymisch. Wat doet dit met
de functionarissen? Interessante notie, raakt aan psychologische
gerichtheid.

In een wijze lezing over mindfulness, kwam ik twee mooie quotes tegen (niels: als je de hele film gaat kijken, eerste 8 minuten is een saaie introductie, die kun je overslaan, rest is zeker de moeite waard)

Jon Kabat Zinn zegt: What we've learned in mind-body medicine in the last 30 years has profound implications for the live of instituitions, for the life of societies, for the life of governments.

Sluit mooi aan bij waar we vrijdag eindigden: als de bureaucratie alexithymisch is, hoe kun je die genezen. Zijn behandelingen uit de psychologie van toepassing op de gevoelsarme functionaris?

Op minuut 54.38 wordt de vraag gesteld of dokters meer op hun instinct moeten vertrouwen. Kabat Zinn spreekt over intuïtie. Interessant om dat korte fragment te bekijken. Hij merkt o.a. op: je moet intuitie/instinct niet per definitie vertrouwen, maar wel eren. Je moet het leren te eren, door je discernment (onderscheidingsvermogen?) te ontwikkelen. Nou ja, zie voor je zelf.

Kafkabrigade

Dag allemaal,

Gisteren keek ik op de site van de Kafkabrigade www.kafkabrigade.nl/ .

Volgens mij is dit een interessante groep om mee te praten.

Groeten,

Abdilaziz

Did you know?

Interessant filmpje dat aangeeft dat losse feiten impact kunnen hebben

Bijeenkomst nieuw ervaringsparadigma

Vrijdag 17 december
'Do You Feel It Too?' Een nieuw ervaringsparadigma in de maak
met Joost de Bloois, Aetzel Griffioen, Nicoline Timmer, e.a.

Aanvang 20:30. Zaal open 20:00.
Prijs 7 of 5 euro (met kortingspas). Reserveren via www.perdu.nl.

In de filosofie, de literatuur en de hedendaagse kunst zijn stappen ondernomen de postmoderne kritiek en ervaringsstructuur te doordenken. Een nieuw ervaringsparadigma lijkt daarbij in de maak: de constructie van een ‘gedeelde ervaringswereld’ en de constructie van een zelf in relatie tot de ander. Circulerende sleutelwoorden zijn intersubjectiviteit, inter-esse, intermedialiteit, interculturaliteit (kortom een ‘tussen’), alsook emphatie, oprechtheid, kwetsbaarheid en verbondenheid.

Zo signaleert literatuurwetenschapper Nicoline Timmer in haar boek Do You Feel It Too? The Post-Postmodern Syndrome in American Fiction at the Turn of the Millennium dat schrijvers zoals David Foster Wallace, Dave Eggers en Mark Danielewski in hun werk een nieuw relationeel, zelfbeeld creëerden. Filosoof Henk Oosterling pleit in zijn boek Woorden als Daden voor een relationele filosofie en discoursomslag waarin basisconcepten als relatie, reflectie, verantwoordelijkheid en interesse centraal staan. Hedendaagse kunstenaars, zoals bijvoorbeeld Tris Vonna-Michell, onderzoeken de verbintenissen die tekst en beeld, en tijd en ruimte in verschillende vormen van expressie onderling aangaan, aldus curator en kunstcriticus Nicolas Bourriaud in zijn Altermodern Manifesto: Postmodernism is Dead, waarbij hij een precaire esthetiek signaleert.

Perdu onderzoekt het nieuwe ervaringsparadigma met literatuurwetenschapper en beeldend kunstenaar Nicoline Timmer, filosoof Aetzel Griffioen, literatuurwetenschapper en cultuurcriticus Joost de Bloois, e.a. Zij zetten de geschetste ontwikkelingen nader uiteen en gaan met elkaar in gesprek over vragen als hoe die ‘gedeelde ervaringswereld’ en ‘relationele zelfbegrippen’ in de verschillende voorstellingen eruit (kunnen) zien. Welke overeenkomsten en verschillen treffen we aan? Ligt er ruimte voor agency in besloten? Op welke wijze wordt een oprecht verbinden mogelijk gemaakt. Is de nieuwe ervaringswereld levensvatbaar in de postmoderne laat-kapitalistische wereld van vandaag?'

Artikel uit Binnenlands Bestuur

'Geef gemeente-ambtenaren meer verantwoordelijkheid'

24.11.10 • 5 reacties

Gemeenteambtenaren zouden meer vrijheid en verantwoordelijkheid moeten krijgen. Dan zouden ze nét iets meer kunnen doen voor de burger. Dat is de aanbeveling van Peter Kanne, onderzoeker bij TNS NIPO.

Toverwoord
In opdracht van Logica Nederland voerde hij een onderzoek uit onder circa 1500 burgers en ambtenaren. Hoe ervaren zij de gemeentelijke dienstverlening? In de basis als goed: burgers gaven ambtenaren een 7,1 – hoger dan zij zelf hadden verwacht. De laatste jaren was efficiëntie het toverwoord en dat is te zien: burgers worden snel geholpen. Maar verbeterpunten zijn er ook. Die zitten ‘m in net dat stapje extra.

Buiten portefeuille
‘Een ambtenaar denkt vaak vanuit zijn eigen portefeuille,’ zegt Peter Kanne, ‘maar hij zou het gehele probleem van de burger moeten snappen om het op te lossen. Dus als iemand voor een vergunning komt, vragen: “Waar hebt u die voor nodig?” En meedenken als de burger antwoordt: “Ik ben mijn huis aan het verbouwen” . Misschien heeft de burger die vergunning helemaal niet nodig. Misschien is er iets anders waar een collega hem mee kan helpen.”

Rechtsgelijkheid
Volgens Kanne wordt de gemeenteambtenaar nu nog in zijn handelingsvrijheid beperkt door het idee van rechtsgelijkheid. ‘Als je niet meer werkt met protocollen, maar dienstverlening op maat gaat leveren, dan kan het zijn dat je voor de ene burger harder rent dan voor de anderen. En dat mag niet.’

Lef
Gemeenten moeten het lef hebben, vindt Kanne, om hun ambtenaren een balans te laten vinden tussen flexibiliteit en regels. ‘Je moet mensen een bepaalde verantwoordelijkheid durven geven. Ambtenaren moeten niet bang zijn dat ze op de vingers getikt worden. Want ze willen burgers heel graag helpen.’

Digitale infrastructuur
Ook de digitale infrastructuur kan worden ingezet bij het tegemoet komen van de burger. Kanne: ‘Ik moest laatst de huur van mijn nieuwe tuin regelen met de gemeente. Dat duurt dan maximaal acht weken. Het is nu zes weken geleden en ik heb niets gehoord. Het zal best goedkomen, maar je vraagt je af: wat zijn ze nou allemaal aan het berekenen? Toen ik onlangs op een website een boek bestelde, kreeg ik al snel een mailtje dat de levertijd vijf in plaats van twee dagen zou zijn. Zoiets zouden gemeenten ook moeten implementeren in hun ict-systeem.’